Μύθοι

Μύθοι: 

Τι σημαίνουν αλήθεια οι πασίγνωστοι αλογάνθρωποι Κένταυροι που κατά τη μυθολογία ήταν παιδιά του Κενταύρου, γιου του βασιλιά Ιξίωνα και της Νεφέλης, (η θεά Ήρα μεταμορφωμένη σε σύννεφο). Μήπως σημαίνουν τα πλάσματα της άγριας φύσης και της καταιγίδας που μαίνεται στα πυκνά δασωμένα κι ακατοίκητα βουνίσια κατάμερα του Πηλίου; Οι άνθρωποι πάντα είχαν ένα φόβο για τους ακατοίκητους και αγρίους τόπους και τοποθετούσαν εκεί κάποια πλάσματα της εξημμένης φαντασίας τους. Μήπως το ίδιο δεν έγινε και με τις κορφές του Ολύμπου, όπου οι πρόγονοί μας τοποθέτησαν τους θεούς τους; Όπου ο τόπος δεν προσφέρεται ως κατοικητήριο των ανθρώπων, ενδημεί ο μύθος. Πότε έπαψαν να πιστεύουν στην ύπαρξη των Κενταύρων οι άνθρωποι; Όταν με τον καιρό νίκησαν την άγρια φύση στο εσωτερικού του Πηλίου και οργάνωσαν κι εκεί τις γεωργικές και κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις τους και τις κατοικίες τους. Όπου εισβάλλει ο άνθρωπος, εκτοπίζεται ο μύθος. Οι παλαιολιθικές βραχογραφίες, τα χαράγματα και τα κινητά έργα τέχνης που αποκαλύφθηκαν σε σπήλαια, δίνουν ίσως μια μικρή ιστορικο-αρχαιολογική εικόνα για τη «μάχη» που έδωσαν κάποτε, στα χρόνια ακόμα της προϊστορίας, οι άνθρωποι, που αποδεδειγμένα κατοικούσαν στις Πηλιορείτικες παραλίες του Παγασητικού και του Αιγαίου, για να κατακτήσουν το κυριευμένο από τα άγρια στοιχεία της φύσης εσωτερικό του Πηλίου και τα βουνίσια του κατάμερα.

Όπως η περίφημη Κενταυρομαχία, η μυθική, δηλαδή, εκείνη μάχη ανάμεσα στους Κενταύρους και τους Λαπίθες, με αφορμή τα καμώματα του Κενταύρου Ευριτίωνα στους γάμους του βασιλιά των λαπιθών Πειρίθου και της ωραίας Ιπποδάμειας, μάχη που τόσο μαστορικά την αναπαράστησε ο Φειδίας στο δυτικό αέτωμα του Ναού του Ολυμπίου Διός στη Ολυμπία. Σημαίνει άραγε, μόνο τους πολέμους των Ελλήνων κατά των βαρβάρων, όπως μαρτυρείται από τους ιστορικούς και κοινωνιολόγους ή εθνολόγους μας, ή σημαίνει την συνεχή πάλη των παλιών εκείνων κατοίκων των παραλίων της Μαγνησίας ενάντια στα άγρια στοιχεία της φύσης του Πηλίου, που τους εμπόδιζαν να το κατακτήσουν και να το κατοικήσουν; Ή μήπως ακόμα η ίδια τούτη μάχη συμβολίζει την ιστορικά μαρτυρημένη προσπάθεια τόσων αρχαίων φύλων, όπως ήταν οι Πελασγοί, οι Μινύες, οι Μαγνήτες, να γίνουν κυρίαρχοι τούτου του περιούσιου τόπου;

Ο σοφός δάσκαλος και γιατρός Κένταυρος Χείρωνας, μυθική προσωπικότητα που παιδαγώγησε μέσα στο βουνίσιο άντρο του, στο Πήλιο, τους πιο γνωστούς αρχαίους ημίθεους και ήρωες, ανάμεσα στους οποίους τον Αχιλλέα, τον Ηρακλή, τον Ιάσονα, τους αδελφούς Διόσκούρους κι αυτόν τον γιο του Απόλλωνα και Θεό της Ιατρικής Ασκληπιό που γιάτρευε όσους κατέφευγαν στη ιατρική βοήθειά του με τα περίφημα βότανα του Πηλίου. Η ευεργετική παρουσία του στο Πήλιο τι άλλο μπορεί να σημαίνει απ’ την ίδια ενεργητική συμβολή του μυθικού βουνού, με όσα αυτό χάρη στη ομορφιά του, το κλίμα του και τ΄ άλλα χαρίσματά του εμπνέει, στη διάπλαση και διαμόρφωση προσωπικοτήτων, σαν αυτές του αρχαίου μύθου αλλά και τις αναρίθμητες άλλες που μας παρουσιάζει στα ιστορικά και στα μεταγενέστερα χρόνια η τοπική ιστορία; Και οι θρυλούμενες ιατρικές επιδόσεις του Χείρωνα, με τη χρήση των φαρμακευτικών βοτάνων του Πηλίου, δεν επιβεβαιώνονται άραγε απ’ τους ιστορικούς χαρακτηρισμούς του Ηρακλείδη και του Ησιόδου, που θέλουν αντίστοιχα το Πήλιο ως βουνό «πολυφάρμακον» και «παλεθρόνιον»;

Η περίφημη αργοναυτική εκστρατεία. Για τη ερμηνεία και τους συμβολισμούς του πασίγνωστου αρχαίου μύθου έχουν γραφτεί πολλά. Ο αρχαίος μύθος ανταποκρίνεται με την ιστορική πραγματικότητα που θέλει τους κατοίκους των παραλίων του Πηλίου και γενικότερα της Μαγνησίας με σπουδαίες ναυτικές επιδόσεις. Κάτι που δεν ισχύει μόνο για τη συγκεκριμένη προϊστορική περίοδο αλλά και για όλες τις περιόδους της ιστορίας, ως τα χρόνια της τουρκοκρατίας που τα «ζαγοριανά καράβια» και οι πηλιορείτες ναυτικοί και πραματευτάδες κατακτούν όλα τα πόρτα της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας (μαζί και της αρχαίας Κολχίδας) κι ως τα σήμερα που η τωρινή αλλά και η μυθική πρωτεύουσα της Μαγνησίας (Βόλος σήμερα, Ιωλκός τότε) συνεχίζει ν’ αποτελεί εμποροναυτικό διαμετακομιστικό κέντρο, με ανατολικούς πάντα προσανατολισμούς…

Καράβια και ναυτιλία σημαίνουν όμως και ναυπηγεία, καραβομαραγκούς - συνεχιστές της τέχνης του μυθικού Άργου. Τέτοια ναυπηγεία και τέτοιους πηλιορείτες καραβομαραγκούς θα βρούμε πολλούς στο πέρασμα των αιώνων. Με καρνάγια γνωστά από την ιστορία όχι μόνο στο χώρο της αρχαίας Ιωλκού, αλλά και στον Αι-Γιάννη και σ’ άλλα παραλιακά χωριά του Πηλίου.

Βέβαια πίσω απ’ τις ναυτικές επιδόσεις και περιπέτειες που αναφέρονται στο χρονικό της μυθικής αργοναυτικής εκστρατείας, κρύβεται το ίδιο πάντα διαχρονικό, ανήσυχο και επιχειρηματικό πνεύμα και δαιμόνιο – γέννημα κι αυτό των προνομιακών προδιαγραφών του προικισμένου τούτου τόπου – που δημιούργησε μέσα στους αιώνες το θαύμα της οικονομικής ανάπτυξης και της πολιτιστικής άνθησης που τη σφραγίδα του βλέπουμε παντού και σήμερα στο Πήλιο. Πίσω απ’ τη μαστοριά του μυθικού καραβομαραγκού Άργου κρύβεται η μακριά παράδοση με το έπος της πηλιορείτικης λαϊκής ψυχής που δίνει στο διάβα των αιώνων τα αριστουργήματα της σ’ επίπεδο λαϊκής τέχνης και λαϊκού πολιτισμού.